
HUKUMNYA IMAM MENGKHUSUSKAN DO’A UNTUK DIRINYA KETIKA BERJAMAAH
Assalamualaikum warohmatullah
Deskripsi masalah
Saya ( Moh .Amin ) pernah bermakmum shalat subuh disalah satu musholla kemudian ketika sampai pada do’a Qunut , maka do’a nya imam untuk dirinya sendiri ( اللهم اهدني) bukan ( اللهم اهدنا)
Setudi kasus yang serupa.
Ada seorang memimpin do’a disuatu majlis ( perkumpulan ) berdo’a untuk dirinya saja ( Memakai dhomir mutakallim saja )
MEMAKAI DHOMIR ; أنا
( أللهم إني أسئلك الهدى )
TIDAK MEMAKAI DHOMIR: نحن
( اللهم إنانسئلك الهدى )
_________________
( اللهم اجعلني )
BUKAN
( اللهم اجعلنا )
Pertanyaannya
Bagaimana hukumnya mengkhususkan do’a untuk dirinya sendiri ketika menjadi Imam..?
Waalaikum salam.
Jawaban.
Hukum mengkhususkan do’a untuk dirinya ketika menjadi imam adalah makruh baik didalam do’a Qunut shalat subuh atau diluar sholat. Dengan demikian maka seyogyanya seorang Imam jika memimpin do’a maka harus mencakup diri dan pada makmumnya/kaumnya.
Referensi :
فتح المعين ص ١١٤
وكره لإمام تحصيص نفسه بدعاء أو دعاء القنوت للنهى عن تخصيص نفسه بالدعاء فيقول الإمام :إهدنا وما عطف عليه بلفظ الجمع وقضيته أن سائر الدعاء كذلك
Referensi
[نهاية الزين ص٦٨]
(وَكره لإِمَام تَخْصِيص نَفسه بِدُعَاء) وَإِنَّمَا يسن لَهُ أَن يَأْتِي بضمير الْمُتَكَلّم وَمَعَهُ غَيره بِأَن يَقُول اللَّهُمَّ اهدنا إِلَى آخِره لِأَنَّهُ يَقُول عَن نَفسه وَعَن الْمَأْمُومين فَلَو خص الإِمَام نَفسه بِالْقُنُوتِ بِأَن لَا يَأْتِي بِلَفْظ الْجمع سنّ للْمَأْمُوم التَّأْمِين لِأَنَّهُ الْوَارِد لَا الْقُنُوت كَمَا قَالَه الشبراملسي
الدعاء الذي يشترك فيه الإمام والمأمومون في صلاة الجماعة؛ يعني: أن الإمام يدعو، ويؤمن المأمومون، هو الذي يكره فيه للإمام أن يخص نفسه بالدعاء دون المأمومين،
Rosulullah bersabda: Ada tiga perkara yang tidak boleh dilakukan oleh seseorang:
(1)Tidak boleh seseorang mengimami terhadap kaum,lalu imam itu mengkhususkan bagi dirinya didalam berdoa.Dan imam itu tidak mendoakan untuk kaumnya.
(2) Seseorang itu tidak boleh melihat kepada bagian dalamnya rumah orang lain, sampai minta idzin terlebih dahulu.
(3)Dan seseorang tidak boleh sholat,dalam keadaan orang itu menahan kencingnya(orang itu mau kencing tapi tidak kencing) dan menahan buang air besarnya(orang itu mau buang air besar tapi tidak buang air besar).(Hadits Riwayat Abu Dawud dan Tirmidzi).
وذلك لما جاء عَنْ ثَوْبَانَ رضي الله عنه قال: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: (ثَلَاثٌ لَا يَحِلُّ لِأَحَدٍ أَنْ يَفْعَلَهُنَّ: لَا يَؤُمُّ رَجُلٌ قَوْمًا فَيَخُصُّ نَفْسَهُ بِالدُّعَاءِ دُونَهُمْ، فَإِنْ فَعَلَ فَقَدْ خَانَهُمْ. وَلَا يَنْظُرُ فِي قَعْرِ بَيْتٍ قَبْلَ أَنْ يَسْتَأْذِنَ، فَإِنْ فَعَلَ فَقَدْ دَخَلَ. وَلَا يُصَلِّي وَهُوَ حَقِنٌ حَتَّى يَتَخَفَّفَ) .
رواه أبو داود (رقم/٩٠) والترمذي (٣٥٧) وقال حديث ثوبان حديث حسن.